Seleccionar página

Gambau (Consejo Colef): “El 40% de los entrenadores en España no tienen  ninguna formación” | Palco23

Vía CMDsport

O Presidente do Consejo COLEF, Vicente Gambau, ten a esperanza de que antes de final de ano saia a actualización dos estatutos para que se nos recoñeza máis e podamos afrontar mellor a ordenación do espazo profesional.

A parte positiva da pandemia é que houbo unha maior sensibilización social do exercicio físico e a necesidade duns hábitos saudables para estar nun perfecto equilibrio emocional e físico. A parte negativa, as restricións e peches e as dificultades que tiveron os profesionais do sector para traballar. Debido á limitación de aforos aínda hai moitos profesionais afectados por ERTES.

Os educadores físico-deportivos, que é como queremos identificar as persoas que teñen unha titulación universitaria e prestan servizos deportivos á cidadanía, atopáronse desamparados porque vían que os fisioterapeutas si podían ofrecer servizo, ao estar recoñecidos como profesionais da saúde, e eles non. Agora mesmo hai unha fenda importante na prestación de servizos deportivos. É un colectivo que tivo que reinventarse.

A capacidade de adaptación a cada persoa será a principal diferenza que haberá na demanda de profesionais formados na universidade en relación con outros técnicos ou instrutores.

Antes da pandemia, este sector xa estaba por encima da media a nivel de volume de autónomos. Sempre fomos unha profesión chea de emprendedores, e agora co escenario derivado da pandemia aínda haberá máis.

Levamos máis de 40 anos tentando que ordenen o noso espazo profesional pero aínda non o logramos. Tentamos involucrar á administración pública, desde Sanidade a Deportes, pasando por Consumo. Existe a crenza de que para a prestación de servizos deportivos vale calquera. E esta ignorancia provoca que moitas veces xente sen cualificación recoñecida e regulamentada se lance a prestar servizos sen ningunha garantía. Tentamos establecer un control do exercicio profesional irregular. Temos un servizo de denuncias, pero cando as mandamos ao Departamento de Consumo alí fan moi pouco alegando que hai poucas reclamacións deste tipo. Iso é algo que deberían abordar os poderes públicos, porque o que expomos non é ningún ‘capricho’ gremial: velamos pola seguridade e a saúde da cidadanía, que é un dereito constitucional.

O único que queremos é que haxa suficientes medidas para regular isto. Pedimos un control que agora non existe. Hai xente que ofrece servizos deportivos nos parques sen ningunha cualificación nin garantías, e isto fai moito dano ao sector.

Sen dúbida, a sociedade debería ser aínda máis consciente da importancia da cualificación recoñecida e regulamentada das persoas que os atenden.

Temos a esperanza de que a Lei do Deporte e a ordenación de profesións axuden a vertebrar o espazo profesional para mellorar a calidade no sector.

A precariedade é un dos grandes males que padecemos. O convenio colectivo, por exemplo, non diferencia entre un técnico con formación universitaria do que non a ten. É algo impensable en calquera outro sector económico. Non pode cobrar o mesmo alguén que fixo un curso de dous meses que outra persoa que fixo catro anos de carreira e un máster. O gran problema que temos é que nin a cidadanía nin os poderes públicos están a recoñecernos. E isto provoca que o persoal titulado que hai no sector estea moi diluído e desmotivado porque non se lles dá a función social que merecen.

Para tratar con patoloxías, hai ofertas para formarse en curto tempo, pero na miña opinión iso é un erro, porque as persoas que requiren unha maior atención e garantías, necesitan de profesionais con maiores coñecementos. O ideal sería que a estas persoas que requiren dun servizo máis cualificado só as tratase persoal co grao e un máster especializado. Dinnos que o que pedimos é competencia das autonomías pero trátase dunha cuestión de Estado.

Non só queremos defender os dereitos do colectivo, senón que tamén nos preocupa que o cidadán reciba os mellores servizos posibles. Temos a esperanza de que antes de final de ano saia a actualización dos estatutos para que se nos recoñeza máis e podamos afrontar mellor a ordenación do espazo profesional, e reclamamos que haxa garantías para estes servizos de protección da saúde da ciudadanía.